1. کابل نوری: کابل نوری بر روی نصب می شوداتصال دهندهبدن عملکرد آن نقطه ورودی فیبر نوری است. به طور کلی، روی محل اتصال کابل نوری و بدنه رابط، یک پوشش محافظ کشش نصب می شود که می تواند استحکام بیشتری را برای اتصال ایجاد کند.
2. پین: فیبر نوری در یک استوانه دیواره نازک بلند نصب شده است و پین به عنوان مکانیزم تراز فیبر نوری عمل می کند. پین در وسط سوراخ شده است و قطر آن کمی بزرگتر از روکش فیبر نوری است. انتهای فیبر در انتهای پین قرار دارد. به طور کلی، سنجاق ها از فلز یا سفال ساخته می شوند، اما ممکن است پلاستیکی نیز باشند.
3. دستگاه اتصال: اکثر کانکتورهای فیبر نوری از ساختار نر که معمولاً در اتصالات الکترونیکی استفاده می شود استفاده نمی کنند. ساختار اتخاذ شده یک آستین موقعیت یابی برای اتصال دهنده جفت است. دستگاه های مشابهی را می توان بر روی فرستنده ها و گیرنده های فیبر نوری نصب کرد که می توان آنها را با استفاده از یک کانکتور جفت کرد. این دستگاه ها به عنوان آداپتورهای دیواری نیز شناخته می شوند.
4. بدنه اتصال: همچنین به عنوان محفظه اتصال شناخته می شود، بدنه اتصال پین ها را در خود جای می دهد. به طور کلی، بدنه اتصال از فلز یا پلاستیک ساخته شده است، شامل یک یا چند قطعه مونتاژ، که می تواند فیبر نوری را در موقعیت مناسب نگه دارد. جزئیات خاص این مجموعه های بدنه کانکتور با توجه به مدل کانکتور متفاوت است، اما معمولاً از جوش و/یا فلنج برای نصب عضو تقویت کننده و غلاف کابل نوری بر روی بدنه اتصال استفاده می شود. پین تماسی روی بدنه رابط گسترش یافته و به دستگاه ترکیبی متصل می شود.
